Şeref ağabeyimiz adı ile müsemma bir büyüğümüzdür. Halk eğitimcidir, öğretmendir. Çok demokrat olduğunu, ondan daha fazla Bayburt milliyetçisi olamayacağını, her fırsatta Bayburt ve Bayburt'a has değerleri yaşadıkça yaşatacağını büyük bir zevkle ve iştiyakla anlatması ile meşhurdur. Çok heyecanlı bir yapısı vardır. Sesli ve ciddi konuşmaya gayret eder… Konuşmalarında bir ahenk vardır fakat dediğimiz gibi bazen insicamını kaybeder.

Bayburt Halk Eğitim Merkezinde uzun yıllar Müdür Yardımcılığı ile Müdürlük yapmıştır. İyi bir Halk Eğitimci olduğuna yakından şahitimdir. Onunla beraber çalışma şere ine erdiğim için mutluyum… Şeref ağabeyimiz dediğimiz gibi, Bayburt değerlerinin tümünü özünde toplamış bir büyüğümüzdür. Güzel ve şık giyinir, temsil yeteneği olup, tevazu sahibi, hoşgörülüve güler yüzlüdür.

Bir anımızı anlatmak isterim; vaktiyle ben Kaymakamlıkta Tahrirat Kâtibiyim… O da Halk Eğitim Müdürü… Yıl 1986 Şubat, “Nefret Köprüsü” piyesini Barbaros Baykara'nın aynı adlı romanından oyunlaştırdığım ve yönetmenliğini üstlendiğim ermeni mezalimi konulu oyunu kurtuluş gününe hazırlıyoruz, provalar ve çalışmalar genelde akşamları yaptğımız için o da arada bir provaları izliyor, fakat sahne sahne çalıştığımız için oyunu anlamak zor. O na kopuk geliyor… yine bir provadan sonra: “Vola Faruk ben bir şey anlamadım gene, bilmirem ama sen beni ya vezir edeceksin ya da rezil edeceksin, ama hadi hayırlısı”… demişti de, piyesten sonra da kuliste gelip ağlayarak gözlerimden öpmüştü.

Zaten kırmızı olan yanakları daha da kızarmış bir halde; ' Faruk gel seni bir öpeyim', demesi hala kulaklarımdadır.

Merhametli ve çok duygusaldır. İki yıl Halk Eğitim de beraber çalıştık, iyi bir idarecidir… Mesleğine müdrik ve çalışkan olduğunu söyleyebilirim. Bayburt'tan biraz kırık ayrılmış olup, İstanbul Bakırköy de bir müddet öğretmenlik yaptıktan sonra emekli olduğunu biliyoruz…

Ahir ömründe sağlık ve sıhhat dileğimle saygıdeğer büyüğüm.